Kinderen verdienen het om ruimte te krijgen, zodat ze de indrukken die ze op doen op hun eigen manier uit kunnen drukken.

Het is één van die heerlijke warme dagen waarvan we er dit jaar al veel hebben gehad. Dinsdagmiddag om precies te zijn. Tussen de middag spelen de kinderen op het schoolplein. Eén van de leerkrachten heeft samen met een aantal overblijfouders pleinwacht. Deze dinsdag ben ik aan de beurt. Ik wandel over het plein en kijk rond. Plots blijf ik geboeid kijken naar een tafereeltje in een hoek van onze speelplaats. De takkenhoek. Hier liggen veel takken en boomstronken waarmee kinderen kunnen spelen. Vijf kinderen spelen hier aandachtig en ik loop naar ze toe. Devin en Julie zijn samen druk aan het werk. Wanneer ik vraag wat ze aan het doen zijn, zegt Devin zonder op te kijken; ‘Wij zijn onze pijlen aan het slijpen aan deze steen.’

Twee meter verder zit Mijke samen met Roos en Din. Zij roeren samen vol concentratie in een pan met blaadjes en maken een overheerlijke soep, zo begrijp ik. Mooi om te zien. Ik kom dichtbij maar ze hebben geen oog voor mij. De soep. Daar draait het om.
Sietse en Loet zitten bij een boomstam. Wanneer ik ook hier de vraag stel wat ze aan het doen zijn, antwoord Sietse; ’Dit is de slurf van een mammoet, de schors is zijn huid. We hebben de huid er nu bijna vanaf en zijn nu bij het vlees van de slurf van de mammoet’. Met alle aandacht op de boomstam gericht werken ze hard door. Ik vind het prachtig hoe deze drie tafereeltjes met elkaar te maken hebben. Het is net alsof ik in een prehistorisch dorpje terecht ben gekomen. Devin legt mij uit waarom ze dit ‘werk’ doen. ‘Ties heeft een boek over geschiedenis bij. Het gaat over heel vroeger. Het stenen tijdperk. Wij hebben het boek in de kring bekeken en onze juf heeft er uit voorgelezen. Nu hebben wij er een project van gemaakt. Samen hebben we al filmpjes over het stenen tijdperk gekeken’. En nu zijn wij in het stenen tijdperk’, besluit hij. 
Ik geniet van hun spel en deel dit met Floor, de juf van deze kinderen en laat haar de door mij zojuist gemaakte foto’s zien. Juf Floor is zichtbaar onder de indruk. Floor; ‘Ik mag de kinderen zo ontzettend veel leren omdat ik de ruimte voel voor hun initiatieven, behoefte en belevingswereld. En daar speel ik op in. DIT is waarom ik het ervaringsgericht onderwijs zo’n prachtige onderwijsvorm vind. ’

Hoe gaaf is het, dat kinderen zélf een manier kunnen kiezen om de indrukken die ze opdoen tot uitdrukking te brengen. Laten we kinderen daar vooral ruimte voor geven. De drie gemaakte foto’s vormen een drieluik waarop kinderen de tijd vergeten en gepassioneerd in hun spel zitten. Zo mooi. Prachtige foto’s.  Ik koester ze!

Sjaak van Moorsel